Fréttasafn

Merkisdagur í sögu Síldarvinnslunnar

Details: Skrifað: 17. Júlí 2018

Í dag er 17. júlí og það er merkisdagur í sögu Síldarvinnslunnar. Hinn 17. júlí árið 1958 eða fyrir réttum 60 árum var í fyrsta sinn tekið á móti hráefni til vinnslu í síldarverksmiðju Síldarvinnslunnar. Þennan dag átti sér einnig stað hörmulegt banaslys í þróm verksmiðjunnar þegar ungur vélvirki, Þorsteinn Jónsson, fórst. Slysið skyggði svo sannarlega á þá gleði sem ríkti vegna tilkomu nýrrar síldarverksmiðju og þeirra þáttaskila sem voru að eiga sér stað í atvinnusögu Neskaupstaðar.

Því miður er umrætt banaslys ekki hið eina í sögu Síldarvinnslunnar. Alls hafa 12 menn látist í starfi hjá fyrirtækinu á þeim 60 árum sem það hefur starfað. Þar af létust sjö í snjóflóðunum 20. desember 1974. Í dag kl. 16 verður efnt til stuttrar samkomu í Safnahúsinu í Neskaupstað þar sem meðal annars verða kynntar hugmyndir um samkeppni um gerð minningarreits á grunni gömlu síldarverksmiðjunnar og verður reiturinn helgaður öllum þeim sem látið hafa lífið við störf hjá Síldarvinnslunni.

Hér á eftir fylgir minningargrein sem Hlífar Þorsteinsson ritaði um föður sinn sem fórst fyrir réttum 60 árum:

Þorsteinn JónssonÞorsteinn Jónsson

Fæddur í Neskaupstað 27. ágúst 1934

Látinn 17. júlí 1958

Vélvirki í Neskaupstað.

Starfsmaður vélaverkstæðis Dráttarbrautarinnar hf í Neskaupstað, lést af slysförum við byggingu síldarverksmiðju Síldarvinnslunnar hf, SVN, í Neskaupstað.

Nú í morgunsárið voru liðin 60 ár frá því strákurinn hann faðir minn, Þorsteinn Jónsson, varð fyrir slysi við byggingu síldarverksmiðju Síldarvinnslunnar, SVN, og lést. Mikið kapp hafði verið í mönnum að koma þessu nýja fyrirtæki áfram og síldarverksmiðjunni í gang, þar sem stutt var eftir af síldarvertíðinni og sumarið senn á enda. Uppúr miðnætti var byrjað að landa síld úr fyrsta bátnum, nýbyggð þró sem síldinni var safnað í þoldi ekki þungann og sprakk. Pabbi var að vinna við að koma færibandi saman sem flytja átti síldina inn í verksmiðju, að ég best veit var hann með rafsuðuhjálm fyrir andlitinu og að rafsjóða við færibandið þegar þróarveggurinn féll yfir hann og síldin í þrónni þar á eftir. Hann hefur líklega ekki haft hugmynd um hvað var að gerast. Þessi dagur, 17. júlí 1958, hefur verið talinn fyrsti starfsdagur Síldarvinnslunar og því ekki hægt að minnast á þennan gleðidag hvað fyrirtækið varðar án þess að hafa slysið og þar með sorgardaginn með í þeirri umræðu.

Ég leyfi mér að segja strákurinn, þar sem hann fékk ekki nema 23 ár hér á jörð, þrátt fyrir fá ár tókst honum að framkvæma ótrúlega margt.

Hann var mikill fjölskyldumaður, vann mikið til þess að koma sér og sínum áfram, þurfti að eiga fyrir því sem hann keypti, var mikill útivistar- og náttúruunnandi, gekk á fjöll sumar sem vetur. Hann var mikill skíðamaður og varð m.a. Austurlandsmeistari á skíðum 1950 þá 15 ára gamall. Hann var mikill hagleiksmaður og smíðaði ásamt félaga sínum Bjarna (Banna) Björgvinssyni indíánakanó, en báturinn er úr eikargrind klæddur segldúk. Að beygja eik er ekki auðvelt, til þess þurftu þeir fyrst að smíða sér gufustokk til þess að hita eikarlistana með vatnsgufu, steinolíuprímusar voru notaðir til þess að hita vatnið inni í stokknum svo af yrði gufa, þegar eikarlistarnir voru svo nægilega heitir var hægt að beygja þá til í rétt form. Ýmsar siglingar var svo farið í á kanónum t.d. um Mývatn. Þessi kanó er enn til og hangir uppi í bílskúrnum hjá mér, mín bíður svo það verkefni að pússa hann upp og lakka að nýju.

Mamma og pabbi hófu búskap í húsi móðurafa og ömmu að Urðarteigi 21 á Norðfirði, þau innréttuðu sér íbúð í útenda hússins sem þá var nýlega byggt og ekki fullklárað, eins og títt var á þeim árum. Pabbi var þá að ljúka námi í vélvirkjun og hugði á frekara nám í vélfræðum. Á þessum árum var ekki alltaf auðvelt að fá allt sem þurfti, hann smíðaði því m.a. olíukynta ketilinn sem hitaði bæði vatnið, sem rann um ofnana sem hituðu húsið, og neysluvatnið.

Eðlilega man ég ekki mikið eftir pabba enda var ég bara tveggja ára þegar hann dó, ég man þó eftir nokkrum punktum, einn er þegar hann var að hjálpa vini sínum Gísla Bjarnasyni (á Hólum) að laga Willisinn hans við bílskúr þeirra Hólabræðra, Willisinn var með rauðum brettum sem voru orðin upplituð. Þetta var á góðviðrisdegi sennilega rétt fyrir slysið, litli strákurinn var eitthvað að sniglast í kringum þá og fékk því verkefni en það var að mála brettin á Willisnum, sem varð skærrautt og fallegt, en það stóð ekki lengi, brettið varð fljótt eins upplitað aftur, svo litli strákurinn varð ekki ánægður. Málningin sem ég hafði fengið til þess að mála með og gerði brettið glansandi fallegt var að sjálfsögðu vatn, sem gufaði fljótt upp í góða veðrinu.

Hlífar Þorsteinsson

Kolmunnakropp í Rósagarðinum

Details: Skrifað: 13. Júlí 2018

Bjarni Ólafsson AK. Ljósm. Húnbogi Sólon GunnþórssonSíðustu þrjá- fjóra dagana hefur verið kolmunnakropp í Rósagarðinum. Heimasíðan ræddi við Gísla Runólfsson skipstjóra á Bjarna Ólafssyni AK og var hann sæmilega sáttur. „Það hefur verið veiði síðustu dagana. Til dæmis voru skipin að fá 100-300 tonn í holi í gær. Við erum komnir með 1.000 tonn í þremur holum. Það er togað í um það bil sólarhring og híft á kvöldin. Nú eru sex skip hér á miðunum en það eru Börkur, Beitir, Hákon, Kap og Ísleifur auk okkar. Einhver skip eru byrjuð makrílveiðar og þá fækkar á kolmunnanum. Þau eru að veiða makríl norður undir Jan Mayen og eitthvað hefur fengist þar. Í dag er heldur dauft hjá okkur hvað veiðina varðar en þetta er svona á kolmunnanum; það er oft dagamunur á veiðunum,“ segir Gísli.

Hákon EA landaði um 800 tonnum af kolmunna í Neskaupstað í gær.

10 milljarða múrinn rofinn hjá Vestmannaey VE

Details: Skrifað: 12. Júlí 2018

Að sjálfsögðu var boðið upp á tertu um borð í
Vestmannaey þegar 10 milljarða múrinn hafði
verið rofinn. Á myndinni er Birgir Þór Sverrisson
skipstjóri að búa sig undir að skera fyrstu sneiðina.
Ljósm. Arnar RichardssonVestmannaey VE kom úr sinni 44. veiðiferð á árinu sl. þriðjudagskvöld. Skipið var með fullfermi af ýsu og þorski eða um 70 tonn. Þessi veiðiferð var merkileg að því leyti að með henni fór aflaverðmæti skipsins yfir 10 milljarða múrinn en afli skipsins á þeim rúmlega 11 árum sem það hefur verið gert út er 39.440 tonn. Það er útgerðarfélagið Bergur-Huginn, dótturfélag Síldarvinnslunnar, sem gerir Vestmannaey út.

Skipstjóri á Vestmannaey frá upphafi hefur verið Birgir Þór Sverrisson og sló heimasíðan á þráðinn til hans og spurði hverju mætti þakka þennan ágæta árangur sl. 11 ár. „Ég veit það ekki, en ugglaust má nefna ýmsa samverkandi þætti. Það hefur ávallt verið lögð áhersla á að nýta kvótann eins vel og kostur er á og einnig hefur verið kappkostað að fá sem hagstæðust verð fyrir aflann. Skipið hefur reynst frábærlega vel og áhöfnin er samhent og dugleg – það er varla hægt að hugsa sér betri mannskap. Fyrstu árin voru fiskverð stundum há en kvóti takmarkaður en eftir að Síldarvinnslan festi kaup á útgerðarfélaginu hefur meiri kvóti verið til ráðstöfunar og mikil fiskgegnd að undanförnu hefur hjálpað til. Við höfum ekki róið ofboðslega stíft en sannleikurinn er sá að við höfum fiskað fyrir tuttugu földu kaupverði skipsins á þessum 11 árum. Það er bara nokkuð gott. Fyrstu árin var aflaverðmæti gjarnan 750 til 800 milljónir á ári en nú hin síðari ár hefur það verið um milljarður. Eitt árið fórum við reyndar í 1.200 milljónir. Bergur – Huginn gerir einnig út systurskipið Bergey og aflinn hefur verið svipaður hjá þeim. Vestmannaey hóf veiðar í apríl 2007 en Bergey ekki fyrr en í ágúst þannig að ég reikna með að þeir rjúfi 10 milljarða múrinn seint á árinu,“ segir Birgir.

Vestmannaey og Bergey hafa verið að ýsuveiðum að undanförnu út af Ingólfshöfða og á Stokksnesgrunni. Samkvæmt venju var afli heldur tregur fram eftir júní en síðustu vikurnar hefur verið mok. „Ýsan fer alltaf að veiðast eftir að hún kemst í síldarhrognin,“ segir Birgir.

Tímamóta minnst

Details: Skrifað: 11. Júlí 2018

Síldarverksmiðja Síldarvinnslunnar 17. júlí 1958, en þann
dag var í fyrsta sinn tekið á móti hráefni
til vinnslu. Ljósm. Reynir Zoëga

Hinn 17. júlí árið 1958 var í fyrsta sinn tekið á móti síld til vinnslu í síldarverksmiðju Síldarvinnslunnar í Neskaupstað. Framkvæmdum við verksmiðjuna var ekki að fullu lokið en engu að síður þótti tímabært að fá hráefni til vinnslu og láta reyna á tækjabúnað. Gullfaxi NK kom með fullfermi af síld þennan dag og var aflanum landað í verksmiðjuna. Ekkert fór á milli mála að hér væri um tímamót að ræða og fögnuðu Norðfirðingar því að nú væri Neskaupstaður orðinn alvöru síldarbær.

Mitt í þeirri gleði sem ríkti vegna tilkomu síldarverksmiðjunnar bar alvarlegan skugga á þennan fyrsta dag sem hráefni var landað í verksmiðjuna: Alvarlegt slys varð í hráefnisþróm hennar þegar þróarveggur brast. Ungur og efnilegur maður, Þorsteinn Jónsson, lét lífið í þessu slysi og sorgin skyggði á gleðistundina. Því miður er þetta ekki eina banaslysið í sögu Síldarvinnslunnar. Alls hafa tólf manns látist við störf hjá fyrirtækinu, þar af sjö í snjóflóðunum hörmulegu 20. desember 1974.

Þriðjudaginn 17. júlí nk. kl. 16.00 ætlar Síldarvinnslan að bjóða til stuttrar samkomu í Safnahúsinu í Neskaupstað. Á samkomunni verður fjallað um upphaf starfsemi fyrirtækisins fyrir 60 árum og gerð grein fyrir samkeppni um fyrirhugaðan minningarreit á grunni gömlu síldarverksmiðjunnar. Mun reiturinn verða helgaður öllum þeim sem látið hafa lífið í starfi hjá Síldarvinnslunni. Gert er ráð fyrir að gamli gufuketillinn, sem enn stendur á grunninum, verði hluti af minningarreitnum. Aðstandendum þeirra sem farist hafa í starfi hjá fyrirtækinu er sérstaklega boðið á samkomuna en eins eru allir núverandi og fyrrverandi starfsmenn fyrirtækisins velkomnir.

Hverfandi kolmunnaveiði

Details: Skrifað: 09. Júlí 2018

Beitir NK. Ljósm. Helgi Freyr ÓlasonKolmunnaveiðinni sem verið hefur á Þórsbanka og í Rósagarðinum virðist vera að ljúka að sinni. Börkur NK landaði 1.700 tonnum í Neskaupstað sl. föstudag og Bjarni Ólafsson AK landaði svipuðu magni daginn eftir. Börkur fór ekki til veiða að löndun lokinni en Bjarni Ólafsson hélt hins vegar á miðin á ný. Rætt var við Gísla Runólfsson skipstjóri á Bjarna Ólafssyni í morgun og var heldur dauft í honum hljóðið. „Við erum úti í Rósagarði og hérna er nánast alveg dautt. Við munum skanna svæðið fram á morgundaginn og ef ekkert gerist verður haldið til hafnar. Það verður þó að hafa það í huga að nauðsynlegt er að fara út og leita, annars gerist ekki neitt. Nú eru bara fjögur kolmunnaskip hérna á miðunum en það fimmta, Beitir, er á landleið,“ segir Gísli.

Sturla Þórðarson skipstjóri á Beiti tók undir með Gísla og sagði að afar lítið væri að hafa. „Við erum á landleið með 320 tonn. Það hefur verið ákveðið að hvíla þetta um sinn. Aflinn hefur verið um það bil 5 tonn á tímann og það er allt of lítið,“ segir Sturla.

Kolmunna landað í Neskaupstað

Details: Skrifað: 06. Júlí 2018

Börkur NK kom með 1.700 tonn af kolmunna til
Neskaupstaðar í morgun. Ljósm. Hákon Ernuson.Börkur NK kom til hafnar í Neskaupstað í morgun með um 1.700 tonn af kolmunna. Aflinn fékkst austan við Þórsbankann. Hjörvar Hjálmarsson skipstjóri segir að framan af veiðiferðinni hafi verið þokkalegasta kropp en dregið hafi úr veiðinni og lítið fengist í gær. „Við fengum þennan afla í sex holum, að meðaltali voru þetta um 300 tonn í holi og aðeins var tekið eitt hol á sólarhring. Í gær voru átta skip á þessum slóðum en þrjú fóru í land í nótt. Þau höfðu áður fengið afla í Smugunni og þurftu að fara til löndunar. Það er frábært að fá kolmunna innan lögsögunnar og vonandi verður framhald á veiði á þessum slóðum. Ég hef líka trú á því að það skapist fleiri möguleikar til kolmunnaveiða innan lögsögunnar síðar á árinu,“ segir Hjörvar.

Slegið var á þráðinn til Runólfs Runólfssonar skipstjóra á Bjarna Ólafssyni AK. Runólfur upplýsti að aflinn væri orðinn 1.400 tonn. „Það var lítið að hafa í gær og við leituðum í alla nótt. Síðan var kastað í morgun á Rauða torginu um 85 mílur frá Norðfjarðarhorni, en það er sannast sagna heldur lítið að sjá. Vonandi rætist samt úr þessu,“ segir Runólfur.

Beitir NK hélt til kolmunnaveiða í fyrrakvöld og hóf veiðar í gær. Skipið var í Norðfjarðarhöfn í vélarupptekt.

Gríðarlega mikilvægt að efla nám í netagerð

Details: Skrifað: 05. Júlí 2018

Það er löngu liðin tíð að netagerðarmenn standi á bryggju
við störf sín í öllum veðrum. Myndin er tekiná ytri
bæjarbryggjunni í Neskaupstað sumarið 1959.
Ljósm. Snorri SnorrasonÍslendingar eru fiskveiðiþjóð og í reyndinni hafa auðlindir hafsins lagt grunn að velferð þjóðarinnar. Enginn afli úr sjó næst án veiðarfæra og því skyldi ætla að veiðarfæragerð eða netagerð væri vinsæl iðngrein á meðal landsmanna og þeir sem sinntu henni mikils metnir. En hverjar eru staðreyndirnar? Það er ótrúlegt en satt að frá árinu 2005 hafa yfirleitt einungis 2-3 nemendur verið skráðir í netagerðarnám á öllu landinu og margir þeir sem hafa aflað sér menntunar í greininni hafa verið að láta af störfum vegna aldurs. Það er því óhætt að segja að staða veiðarfæragerðar í landinu er grafalvarleg þegar litið er til þróunar síðari ára og mikil þörf á aðgerðum til að efla iðngreinina og vekja áhuga á henni.

Um síðustu áramót tók Fisktækniskóli Íslands í Grindavík við netagerðarnáminu og mun skólinn annast það í framtíðinni. Námskrá var endurskoðuð árið 2016 og er boðið upp á námið í samstarfi við fagnefnd netagerðar, sjávarútvegsfyrirtæki, öll helstu fyrirtæki í veiðarfæragerð og þau fyrirtæki sem þjónusta netagerðirnar. Lögð er áhersla á að nemendur þurfi ekki að flytjast búferlum til að geta lagt stund á námið. Faglegu greinarnar eru kenndar í staðar- og fjarnámi en hinar almennu greinar er unnt að taka við hvaða framhaldsskóla sem er t.d. í fjarnámi. Þá er lögð áhersla á svonefnt raunfærnimat, en í raunfærnimati er starfsreynsla metin inn í námið og þannig getur námstími styst til mikilla muna. Ásdís V. Pálsdóttir verkefnastjóri í Fisktækniskólanum segir að nú sé lögð áhersla á að endurvekja áhuga á námi í netagerð og þá skipti miklu að námið sé aðgengilegt öllum án tillits til búsetu. Þá sé afar brýnt að þeir sem starfað hafi við veiðarfæragerð og viðhald veiðarfæra fái að njóta þekkingar sinnar og reynslu í náminu en margir sjómenn hafi haldgóða reynslu á þessu sviði. Ásdís bendir á að í reynd sé það grundvallaratriði fyrir íslenskan sjávarútveg að veiðarfæragerð í landinu sé á háu stigi því þó svo að stærri fiskiskipum hafi fækkað þá hafi veiðarfærin stækkað og gerð þeirra krafist síaukinnar kunnáttu og þekkingar. Til viðbótar hafi bæst við verkefni vegna sífellt umfangsmeira laxeldis. Ef allt væri eðlilegt ætti netagerð að vera á meðal virtustu iðngreina á Íslandi.

Stefán B. Ingvarsson, framkvæmdastjóri Egersund á Eskifirði, tekur undir að afar brýnt sé að efla nám í netagerð. Nú er Stefán eini starfsmaður Egersund með iðnréttindi en hjá fyrirtækinu eru hins vegar þrír nemar sem munu væntanlega ljúka námi í haust og vetur. „Það er mikilvægt að Fisktækniskólinn og netagerðir á landinu taki höndum saman og vinni að eflingu náms í greininni. Allar vinnuaðstæður hafa gjörbreyst. Netagerðarmenn standa ekki lengur á bryggjum í öllum veðrum við vinnu sína heldur er verið að skapa gott vinnuumhverfi. Við hjá Egersund bjóðum upp á góðar vinnuaðstæður og nú eru að hefjast framkvæmdir við byggingu þvottastöðvar fyrir laxeldispoka. Starfsemin er vaxandi og eru verkefnin fjölbreytt. Starfsmenn eru 16 talsins og starfsmannaveltan er afar lítil. Við höfum lagt áherslu á að greiða starfsfólki eftir iðnaðarmannasamningum en hér áður voru launin of lág og hvöttu ekki til þess að menn hæfu nám í netagerð. Það ætti að vera spennandi fyrir ungt fólk að hefja nám í netagerð í dag því á sviði veiðarfæragerðar er hröð þróun og sífellt verið að sinna nýjum og spennandi verkefnum,“ segir Stefán.

Jón Einar Marteinsson framkvæmdastjóri Fjarðanets leggur áherslu á að netagerð sé spennandi námsgrein og framþróunin á sviði veiðarfæragerðar hafi verið ör síðustu áratugi. „Síðustu áratugi hafa sífellt verið að koma fram ný efni til veiðarfæragerðar, sem við höfum nýtt okkur til að þróa ný og betri veiðarfæri. Mikilvægt er að sú þróun haldi áfram og til þess að svo verði þarf að vera til staðar vel menntað og reynslumikið starfsfólk í iðngreininni. Það er því gríðarlega mikilvægt fyrir efnahagslífið og sjávarútveginn að nám í netagerð sé eflt og þekking á því sviði sé metin að verðleikum. Fjarðanet hefur starfsstöðvar í Neskaupstað, á Akureyri og á Ísafirði. Hjá fyrirtækinu eru 24 starfsmenn, þar af eru 7 með iðnréttindi og 3 nemar. Í Neskaupstað eru 10 starfsmenn, 3 með iðnréttindi og einn nemi. Endurnýjun hefur verið of lítil síðustu árin hjá fyrirtækinu. Framkvæmdir eru hafnar við nýtt glæsilegt 2.200 fermetra netaverkstæði Fjarðanets í Neskaupstað og er áformað að starfsemi hefjist í því í mars á næsta ári. Er það von okkar að ný og bætt vinnuaðstaða hafi hér áhrif og stuðli að breyttum viðhorfum til iðngreinarinnar. Það hefur verið reynsla annarra, m.a. í nágrannalöndunum. Það þarf að beita öllum ráðum til að laða fólk til starfa við veiðarfæragerð og hvetja fólk til náms í iðngreininni. Í því sambandi er mikilvægt að bjóða upp á nám sem krefst ekki búferlaflutninga og eins skiptir raunfærnimatið miklu máli. Skipulag námsins er grundvallarþáttur í þessu sambandi,“ segir Jón Einar Marteinsson.

Kolmunnaveiði á Þórsbanka

Details: Skrifað: 03. Júlí 2018

Börkur NK. Ljósm. Helgi Freyr ÓlasonKolmunnaskipin Börkur NK og Bjarni Ólafsson AK héldu til kolmunnaleitar sl. föstudag. Þau leituðu í um það bil sólarhring en köstuðu síðan á Þórsbankanum. Leifur Þormóðsson, stýrimaður á Berki, segir að árangur hafi verið umfram væntingar. „Við byrjuðum á að draga í í 10 tíma og fengum 215 tonn. Síðan var dregið í 20 tíma og þá fengust rúmlega 260 tonn. Þriðja holið skilaði síðan ágætu þannig að það eru tæp 900 tonn komin um borð. Þetta er fínasti kolmunni hvað stærð varðar og það er alger blíða á miðunum, stillt veður og þoka,“ segir Leifur.

Runólfur Runólfsson, skipstjóri á Bjarna Ólafssyni, tekur undir með Leifi og segir að það sé afar mikilvægt að kolmunninn veiðist innan íslenskrar lögsögu. „Við erum búnir að taka tvö hol og fengum um 300 tonn í hvoru. Það er allt í lagi með þessi aflabrögð og vonandi verður framhald á þessu. Kolmunninn er í litlum blettum og þegar menn hitta á þá fæst eitthvað í veiðarfærið,“ segir Runólfur.

Samkvæmt nýjustu upplýsingum var heldur léleg veiði í nótt, en kolmunninn mun helst þétta sig á daginn. Það fjölgar skipum á Þórsbankanum en Margrét EA kom í gær og skipin sem voru að veiðum í Smugunni munu vera á leiðinni.

Verðmætasti farmur norðfirsks fiskiskips

Details: Skrifað: 02. Júlí 2018

Blængur NK kominn úr Barentshafinu.
Ljósm. Karl Jóhann BirgissonFrystitogarinn Blængur NK kom til Neskaupstaðar í gærkvöldi eftir að hafa verið að veiðum í Barentshafi frá því í lok aprílmánaðar. Í lestum skipsins eru 500 tonn af frystum afurðum eða um 27.000 kassar og var aflinn í veiðiferðinni um 1.450 tonn upp úr sjó og er þá miðað við óaðgerðan fisk. Verðmæti aflans er um 380 milljónir króna og er líklega óhætt að fullyrða að þetta er verðmætasti farmur sem norðfirskt fiskiskip hefur komið með að landi úr veiðiferð. Theodór Haraldsson var skipstjóri fyrri hluta veiðiferðarinnar en Bjarni Ólafur Hjálmarsson tók við skipstjórn eftir sjómannadag. Bjarni Ólafur segir að veiðiferðin hafi gengið vel en aflinn hefði mátt vera meiri. „Fyrir sjómannadag komu skot þar sem afli var nokkuð góður en síðari hluta veiðiferðarinnar komu engin skot ef síðasti veiðidagurinn er undanskilinn. Síðustu þrjár vikurnar var veiðin afar róleg og það svæði sem helst var veiðivon á var lokað í heila viku vegna heræfinga. Vegna æfinganna þurftum við að færa okkur austar og austast vorum við einar 60 sjómílur frá Novaja Zemlja. Ég held að áhöfnin sé sátt við þennan Barentshafstúr þó veiðin hafi alls ekki verið jafn góð og síðustu ár. Það var skemmtileg reynsla að fara á þessar slóðir. Öll samskipti við Rússana gengu vel og þar nutum við þess að Geir Stefánsson stýrimaður talar reiprennandi rússnesku. Rússarnir voru dálítið hissa þegar þeir uppgötvuðu rússneskumælandi mann um borð hjá okkur, þeir eiga líklega ekki slíku að venjast um borð í erlendum veiðiskipum sem sækja í Barentshafið,“ segir Bjarni Ólafur.

Byrjað verður að landa úr Blængi í Norðfjarðarhöfn á morgun og mun löndunin líklega taka eina tvo daga. Gert er ráð fyrir að Blængur haldi til veiða á ný á fimmtudagskvöld.

Sjávarútvegsskólinn á Seyðisfirði

Details: Skrifað: 29. Júní 2018

Nemendur Sjávarútvegsskóla Austurlands
á Seyðisfirði. Ljósm. Ómar BogasonÍ dag er að ljúka kennslu í Sjávarútvegsskóla Austurlands á Seyðisfirði en þar hefur 22 ungmennum frá Seyðisfirði og Fljótsdalshéraði verið kennt þessa viku. Það var Síldarvinnslan sem kom sjávarútvegsskóla fyrst á laggirnar árið 2013 en síðan færði starfsemin út kvíarnar og árið 2016 hóf Sjávarútvegsmiðstöð Háskólans á Akureyri að annast skólahaldið á Austurlandi í samvinnu við sjávarútvegsfyrirtæki. Þá hóf Háskólinn að bjóða ungmennum upp á samsvarandi fræðslu á Norðurlandi árið 2017.

Kennarar í skólanum á Austfjörðum eru þær Guðný Jónsdóttir nemi í líftækni og Kristín Axelsdóttir nemi í sjávarútvegsfræðum. Segir Guðný að kennslan hafi gengið mjög vel. „Í skólanum hér á Seyðisfirði hafa verið 22 nemendur og næst liggur leiðin til Fáskrúðsfjarðar, þaðan til Neskaupstaðar og loks fá nemendur á Eskifirði og Reyðarfirði sína fræðslu. Áður en kom að kennslunni á Seyðisfirði höfðum við Kristín kennt á Akureyri og á Vopnafirði en annars eru aðrir sem annast kennsluna fyrir norðan,“ sagði Guðný.

Nemendur skólans á Seyðisfirði heimsóttu bæði fiskimjölsverksmiðju og fiskvinnslustöð Síldarvinnslunnar á staðnum og fræddust um starfsemina.

Áhersla á ýsuna

Details: Skrifað: 27. Júní 2018

Bergey VE. Ljósm. Guðmundur AlfreðssonUm þessar mundir leggja Vestmannaey VE og Bergey VE áherslu á ýsuveiðar. Skipin hafa að undanförnu helst verið að fiska fyrir austan Vestmannaeyjar og út af Suðausturlandi. Að sögn Arnars Richardssonar rekstarstjóra ganga veiðarnar rólega. „Skipin hafa verið um það bil fimm daga í hverri veiðiferð að undanförnu og það telst heldur rólegt hjá okkur. Bergur – Huginn er stærsta fyrirtækið í ýsu á landinu og því fögnum við auðvitað mjög auknum ýsukvóta á næsta fiskveiðiári. Ýsukvótinn var aukinn um 40% og það þýðir um 600 tonna aukningu á skipin okkar tvö. Þá njótum við einnig aukins ufsakvóta svo það verður nógu að sinna hjá okkar mönnum á næsta fiskveiðiári,“ segir Arnar.

Árangurslaus kolmunnaleit

Details: Skrifað: 25. Júní 2018

Bjarni Ólafsson AK. Ljósm. Hákon ErnusonBjarni Ólafsson AK og Börkur NK héldu til kolmunnaleitar frá Neskaupstað í síðustu viku. Skipin komu á ný til hafnar á föstudagsmorgun og segir Runólfur Runólfsson skipstjóri á Bjarna Ólafssyni að leitin hafi ekki skilað árangri. „Það er heldur lágt á manni risið eftir þessa leit. Skipin leituðu í Rósagarðinum og austan og vestan við hann. Síðan var leitað í Hvalbakshalli og norður eftir, allt norður fyrir Seyðisfjarðardýpi. Það var nánast ekkert að sjá á öllu þessu svæði – sums staðar þunnt ryk sem nánast ekkert var. Hvorugt skipanna bleytti veiðarfærin í þessum leitartúr. Þó svo að ekkert hafi komið út úr þessu þá er nauðsynlegt að fara að leita og kanna stöðuna, það gerist ekkert öðru vísi. Vonandi gengur bara betur næst,“ segir Runólfur Runólfsson.

Jafnlaunavottun í undirbúningi

Details: Skrifað: 22. Júní 2018

Þann 1. janúar sl. tók gildi breyting á jafnréttislögum sem kveður á um að fyrirtækjum og stofnunum sé skylt að sýna fram á að þau greiði jöfn laun fyrir sömu og jafnverðmæt störf. Markmið þessarar lagabreytingar er að tryggja að óútskýrður munur á launum heyri sögunni til. Fyrirtæki með fleiri en 250 starfsmenn eiga að hafa fengið launakerfi sitt vottað fyrir árslok og stendur undirbúningur fyrir vottunarferlið yfir hjá Síldarvinnslunni. Að sögn Hákonar Ernusonar starfsmannastjóra felst talsverð vinna í undirbúningnum, en skjalfesta þarf öll ferli í tengslum við launamál og ákvarðanir launa og tryggja að þau séu nægilega skýr svo þau uppfylli skilyrði laganna. Að auki þurfa að liggja fyrir starfslýsingar fyrir öll störf hjá fyrirtækinu. „Umfangið á þessari vinnu er töluvert, en þarna er í öllum tilfellum um að ræða þætti sem borgar sig að hafa á hreinu og í góðu lagi,“ segir Hákon. „Þetta mun tryggja enn betur en áður að launamálin hjá fyrirtækinu séu faglega unnin og ekki leynist einhvers staðar launamunur sem má rekja til kyns eða annarra þátta sem koma kröfum til starfsins eða hæfni til að gegna því ekkert við. Stór hluti okkar starfsmanna fær auðvitað greidd laun samkvæmt kjarasamningum sem einfaldar málið en engu að síður er þetta nokkuð flókin vinna sem þarf að fara fram með tilkomu breytinganna á lögunum. Á sama tíma erum við svo að ganga frá ferlum og skjölum í tengslum við nýja persónuverndarlöggjöf, þannig að löggjafinn sér til þess að nógu er að sinna þessi misserin,“ segir Hákon að lokum.

Sigurður Ólafsson verkefnastjóri ásamt Hákoni starfsmannastjóra og Ragnhildi Tryggvadóttur launafulltrúa vinna að undirbúningi jafnlaunavottunarinnar.

Það fiskast vel á línuna og færin

Details: Skrifað: 21. Júní 2018

Línubátur og strandveiðibátur að landa í Norðfjarðarhöfn.
Ljósm. Smári GeirssonUm þessar mundir róa fimm línubátar frá Neskaupstað og hafa verið að afla vel. Allt eru þetta aðkomubátar og hafa sumir þeirra komið á hverju vori undanfarin ár. Rúnar Óli Birgisson starfsmaður Norðfjarðarhafnar segir að fyrsti báturinn hafi hafið róðra í lok maí þetta árið. „Nú róa héðan fimm línubátar og það á eftir að bætast í þann flota. Í fyrra voru þessir bátar 11 talsins seinni hluta sumars. Bátarnir eru farnir að koma fyrr á vorin og fara seinna en áður þannig að allt bendir til að héðan sé gott að gera þá út stóran hluta ársins. Í fyrra hætti síðasti línubáturinn róðrum héðan í desember. Bátarnir sem róa héðan fast núna koma frá Hornafirði, Fáskrúðsfirði og Suðurnesjum. Stærsti báturinn landaði hér 25 tonnum tvo daga í röð í síðustu viku og algengt er að minni bátarnir séu að koma með 8-10 tonn að landi. Þetta eru aflatölur fyrir endurvigtun,“ segir Rúnar Óli.

Þegar spurt er um afla strandveiðibáta fást svipuð svör hvað afla varðar; aflinn hefur verið góður frá því í maí. Samkvæmt upplýsingum frá Norðfjarðarhöfn róa nú 10 strandveiðibátar frá Neskaupstað, þar af er einn bátur frá Eskifirði og annar frá Fáskrúðsfirði. Mun strandveiðibátunum væntanlega eiga eftir að fjölga verulega þegar kemur lengra fram á sumarið.

Kolmunnaskipin halda til leitar

Details: Skrifað: 19. Júní 2018

Bjarni Ólafsson AK. Ljósm. Hákon ErnusonBjarni Ólafsson AK og Börkur NK munu láta úr höfn í Neskaupstað í kvöld og er ætlunin að leita að kolmunna. Runólfur Runólfsson skipstjóri á Bjarna Ólafssyni segir að nauðsynlegt sé að fara út og leita, það þýði ekkert að liggja við bryggju endalaust. „Það eru svo sem engar kolmunnafréttir sem hafa borist okkur til eyrna. Guðrún Þorkelsdóttir SU hefur verið að fá eitthvað smávegis úti í Smugu en það er eina kolmunnaskipið sem er úti núna eftir því sem ég best veit. Börkur fer einnig út í kvöld og við munum væntanlega byrja að leita í Rósagarðinum. Ég hef heyrt að fleiri kolmunnaskip muni síðan láta úr höfn á næstu dögum þannig að vonandi verður unnt að leita þokkalega á líklegum svæðum,“ segir Runólfur.

Undirbúningur fyrir innleiðingu persónuverndarlaga

Details: Skrifað: 18. Júní 2018

Rétt fyrir þinglok var samþykkt lagafrumvarp um persónuvernd og vinnslu persónuupplýsinga. Byggir frumvarpið á Evrópulöggjöf og munu þessi nýju lög gera auknar kröfur um meðferð persónuupplýsinga hjá fyrirtækjum og stofnunum. Hjá Síldarvinnslunni hefur undirbúningur fyrir gildistöku þessara laga staðið yfir um nokkurt skeið og hefur Sigurður Ólafsson verkefnastjóri leitt þá vinnu. En hvaða áhrif hafa lög eins og þessi á fyrirtæki eins og Síldarvinnsluna ? Sigurður segir að miðað við ýmis önnur fyrirtæki og stofnanir sé tilkoma laganna ekki mikið áhyggjuefni fyrir fyrirtæki eins og Síldarvinnsluna. „Starfsemi Síldarvinnslunnar gengur ekki út á vinnslu persónuupplýsinga að neinu leyti og þær persónuupplýsingar sem þarf að skrá og vinna með eru yfirleitt ekki viðkvæmar. Auðvitað þarf að skrá ýmislegt um starfsmenn, svo sem launaupplýsingar svo unnt sé að greiða rétt laun og einnig sögu starfsmanna hjá fyrirtækinu og fleira slíkt. Einnig þarf í sumum tilvikum að skrá persónuupplýsingar um viðskiptamenn en þær eru mjög takmarkaðar. Hjá Síldarvinnslunni er í engum tilvikum safnað meiri upplýsingum um fólk en brýna nauðsyn ber til og hafa verður í huga að lögin eiga ef til vill helst við fyrirtæki og stofnanir sem þurfa að vinna með mjög viðkvæmar persónuupplýsingar svo ekki sé talað um fyrirtæki sem eiga í viðskiptum með slíkar upplýsingar og nægir þar að nefna Facebook og Google,“ segir Sigurður.

Sigurður segir að öll fyrirtæki og stofnanir þurfi samkvæmt lögunum að hafa fullkomna vitneskju um hvar persónuupplýsingar séu skráðar auk þess sem tryggt verði að þeim sé safnað í lögmætum tilgangi og einungis þeir sem nauðsynlega þurfi hafi aðgang að þeim. „Það þarf að fara yfir öll kerfi fyrirtækja og stofnana og kortleggja hvaða persónuupplýsingar er þar að finna, fara yfir alla meðferð upplýsinganna og tryggja að kröfum laganna verið uppfyllt. Eftir að lögin taka gildi þarf til dæmis að vera unnt að afhenda starfsfólki afrit af þeim upplýsingum sem fyrirtækið á um viðkomandi og ef fólk fer fram á það þá þarf að vera unnt að eyða upplýsingunum eða leiðrétta þær svo fremi að það stangist ekki á við önnur lög eins og til dæmis bókhaldslög. Á þessu sést að það þarf að vinna talsvert í þessum málum hjá fyrirtæki eins og Síldarvinnslunni þó vinnan sé mun viðameiri og flóknari hjá ýmsum öðrum fyrirtækjum og stofnunum. Við hjá Síldarvinnslunni stefnum að því að vera með allt klárt í þessum efnum þegar lögin taka gildi, sem væntanlega verður á haustmánuðum,“ segir Sigurður Ólafsson.

Rólegt í Barentshafinu

Details: Skrifað: 15. Júní 2018

Blængur NK í höfn í Kirkenes í Norður-Noregi.
Ljósm. Theodór HaraldssonAð morgni 7. júní hélt frystitogarinn Blængur NK til veiða í Barentshafi frá Kirkenes í Noregi. Skipið hafði legið í Kirkenes yfir sjómannadagshelgina á meðan áhöfnin naut hátíðarhaldanna heima. Blængur hafði verið við veiðar í Barentshafi frá því í lok aprílmánaðar en enn átti eftir að veiða um 500 tonn af kvótanum þegar sjómannadagshelgin gekk í garð. Heimasíðan sló á þráðinn til Bjarna Ólafs Hjálmarssonar skipstjóra og spurði frétta. „Það er vika síðan við hófum veiðar og það verður að segjast að þetta hefur verið heldur rólegt. Við höfum verið að fá um það bil eitt tonn á togtíma og þessa viku hefur ekki komið neitt aflaskot eins og komu í maí. Þetta er miklu lakari veiði en verið hefur í Barentshafinu á þessum árstíma undanfarin ár. Hér er hins vegar ekki hægt að kvarta undan veðri. Það var að vísu bræla fyrsta einn og hálfan sólarhringinn eftir að við komum út en síðan hefur verið renniblíða. Hér eru þrjú íslensk skip á miðunum, Arnar og Kleifaberg auk okkar. Fáein færeysk skip eru hérna einnig og töluvert af rússneskum. Þessi skip eru dreifð og hvergi mikill afli eftir því sem við best vitum. Annars gengur allt vel hér um borð og vinnslan gengur ágætlega,“ segir Bjarni Ólafur.

Hóf störf í síldarverksmiðjunni 11 ára gamall

Details: Skrifað: 14. Júní 2018

Víglundur Gunnarsson fæddist á Stekk í Mjóafirði árið 1947. Hann fluttist til Neskaupstaðar ásamt foreldrum sínum og systkinum árið 1955 og þá settist fjölskyldan að í húsinu Hruna sem stóð innarlega í bænum við Naustahvamm. Árið 1958 var síldarverksmiðja Síldarvinnslunnar reist og var þá mikið umleikis í nágrenni Hruna en síldarverksmiðjan var í reynd byggð handan götunnar. Byggingarframkvæmdirnar settu sitt mark á umhverfið og voru miklir malarhaugar utan við svefnherbergisgluggann. Víglundur fylgdist spenntur með byggingarframkvæmdunum og þegar vinnsla hófst í verksmiðjunni réði hann sig þar til starfa. Hér á eftir fer frásögn Víglundar af byggingarframkvæmdunum og fyrstu starfsárum verksmiðjunnar en þá sinnti hann þar ýmsum störfum:

Síldarverksmiðja Síldarvinnslunnar hóf starfsemi 17.júlí 1958.
Byggingarframkvæmdum var þá ekki lokið. Ljósm. Reynir Zoëga Bygging verksmiðjunnar er mér afar minnisstæð. Það var mikið um að vera hvern einasta dag og þarna unnu fullt af skemmtilegum körlum, bæði heimamenn og aðkomumenn. Ég var að snúast í kringum þessa menn og aldrei var amast við mér, menn virtust þvert á móti hafa gaman af því hve þessi strákur sýndi framkvæmdunum mikinn áhuga.

Í rauninni var það ótrúlegt hve byggingarframkvæmdirnar gengu vel miðað við þann búnað sem var til staðar. Ýmislegt var erfiðara en annað. Ég man til dæmis vel eftir því þegar Helgi Helgason VE kom með gufuketil verksmiðjunnar í togi að sunnan og þá átti eftir að koma honum á sinn stað. Þarna voru engir kranar til staðar og því þurfti að velta katlinum upp úr fjörunni og upp á veg. Síðan var honum velt eftir veginum og á sinn stað á verksmiðjugrunninum. Að því loknu var síðan steypt í kringum hann. Þetta var framkvæmt með miklum tilfæringum og notuð tóg og blakkir til að þoka katlinum úr stað. Þetta gekk allt saman en það mátti ekki mikið út af bera til þess að allt færi í óefni.

Starfsmenn í mjölhúsinu sumarið 1962. Talið frá vinstri:
Sigurjón Stefánsson, Gunnar Ingi Gunnarsson, Víglundur Gunnarsson,
Stefán Pálmason, Ólafur F. Baldursson og Ólafur Wium.
Ljósm. í eigu Ólafs F. BaldurssonarÞað vann mikill fjöldi manna við byggingu verksmiðjunnar. Grunnur hennar og hráefnisþrær voru steinsteyptar og öll steypan var hrærð í gamaldags steypuvél og steypunni síðan keyrt í mótin í hjólbörum. Verktakafyrirtækið Snæfell frá Eskifirði sá um byggingu hráefnisþrónna og voru margir menn sem störfuðu á þess vegum undir stjórn Bóasar Emilssonar. Bóas var aðsópsmikill og hann átti það til að glíma við strákana sem unnu hjá honum. Á sama tíma var Snæfell að leggja rafmagnslínur frá Grímsárvirkjun þannig að það var mikið að gera hjá þeim Snæfellsmönnum. Strákarnir frá Héðni eru líka eftirminnilegir, en þeir sáu um að koma upp vélbúnaði verksmiðjunnar. Þarna voru strákar eins og Jói, Bingó og Fíi og reyndar miklu fleiri og flestir voru þeir ungir og sprellfjörugir. Síðar komu Héðinsmenn sem áttu eftir að stýra verksmiðjunni en það voru Hilmar Haraldsson og Kristinn Sigurðsson.

Síldarbátar við löndunarbryggju síldarverksmiðjunnar
sumarið 1962. Jón Guðmundsson KE er að landa
og eins sést Heiðrún ÍS á myndinni. Fjær er bátur
að koma til löndunar með fullfermi.
Ljósm. Ólafur F. BaldurssonVið fjölskyldan fórum í stutt ferðalag og þegar við komum til baka var farið að rjúka úr verksmiðjunni. Þetta var í júlímánuði 1958. Það er mér ógleymanlegt að sjá verksmiðjuna í gangi í fyrsta sinn. Þegar heim var komið gekk ég strax á fund Guðjóns Marteinssonar verkstjóra og bað hann um vinnu. Ég var einungis 11 ára gamall en það sárvantaði starfsmenn þannig að ég fékk vinnuna. Fyrsta árið starfaði ég sem smokrari en starfið fólst í því að smokra mjölpokunum upp á rör sem mjölið streymdi síðan úr í þá. Mjölpallurinn var á þessum tíma í bogaskemmunni svonefndu sem stóð nokkuð innan við verksmiðjuhúsið. Rör sem flutti mjölið lá frá verksmiðjunni í skemmuna.

Mjölpokarnir á þessu fyrsta ári voru strigapokar sem tóku hundrað kíló. Frá mjölpallinum var pokunum keyrt á trillum og fyrst voru þeir látnir standa í nokkurn tíma á meðan mjölið var að kólna. Síðan var pokunum stúað í skemmuna og það þurfti tvo hrausta menn til að stúa hundrað kílóa pokum.

Bogaskemman rúmaði takmarkað af mjöli og því þurfti að flytja mjöl í hús víða í bænum þar sem það var geymt. Slíkir mjölflutningar voru miklir fyrstu árin sem verksmiðjan starfaði.

Á fyrstu vertíðinni var tekið á móti liðlega 4.000 tonnum af síld og vertíðin var stutt. Ýmsir erfiðleikar komu upp við vinnsluna og ég man að vöktum var slitið áður en lokið var við að vinna allt hráefnið sem borist hafði. Eftir vaktaslit var einungis unnið í dagvinnu og vinnslan gekk hægt. Að því kom að hráefnið var orðið mjög slæmt og þá var gripið til þess ráðs að sækja fiskbein og blanda þeim við síldina. Ef ég man rétt voru meðal annars bein frá Eskifirði flutt yfir Oddsskarð í þessum tilgangi.

Mjölhús Síldarvinnslunnar sumarið 1962.
Ljósm. Ólafur F. BaldurssonÉg starfaði í síldarverksmiðjunni yfir sumartímann á árunum 1958 til 1963. Fyrsta árið var ég smokrari eins og fyrr segir en annað árið var ég á kvörninni. Þegar verið var á kvörninni fylgdist maður með mjölinu sem kom úr þurrkaranum en það mátti alls ekki vera of blautt. Seinni hluta sumars á öðru ári mínu í verksmiðjunni vann ég við að skammta formalín í síldina áður en hún fór í sjóðarana. Á þriðja ári fór ég aftur á mjölpallinn en þá hafði mjölhús verið byggt áfast verksmiðjunni og mjölpallurinn var kominn þangað. Á árunum 1961 til 1963 starfaði ég síðan sem mjölstúari en árið 1963 var síðasta árið mitt í verksmiðjunni.

Þegar ég var á kvörninni var hluti af starfinu að safna síldarmerkjum. Mjölið fór yfir segul áður en það fór í kvörnina og merkin festust við segulinn. Ég tók síðan merkin og þau voru send Hafrannsóknastofnun. Ég fékk sérstaklega greitt fyrir hvert merki sem frá mér fór.

Eftir fyrsta árið var farið að nota fimmtíu kíló strigapoka undir mjölið og fljótlega var einnig farið að nota poka úr pappír. Eins var farið að nota færibönd til að flytja mjölpokana eftir að sérstakt mjölhús hafði verið byggt. Það varð ávallt að fylgjast vel með mjölinu því hætta var á að það ofhitnaði og kviknaði í því. Ég man eftir að það kom fyrir að eldur væri laus í mjölhúsinu. Þegar of mikill hiti reyndist í mjölinu þurfti að umstafla því og þá voru sóttir vinnuflokkar upp á Hérað til slíkra starfa. Eins komu Héraðsmenn og störfuðu við mjölústskipanir á fyrstu árunum. Ég minnist þess að Einar í Mýnesi kom og tók þátt í umstöflun á mjöli. Þá var hann í framboði fyrir Þjóðvörn og hélt þrumandi framboðsræðu í mjölhúsinu. Hann stóð upp á pokastæðu og þrumaði yfir mannskapnum.

Í mjölhúsinu unnum við oftast í miklum törnum en lögðum okkur á milli á volgum mjölpokunum. Ávallt var forgangsmál að tryggt væri að pláss væri fyrir pokana sem komu frá mjölpallinum svo mjölið gæti kólnað. Halldór Hinriksson var verkstjóri á okkar vakt og ég minnist þess að hann kom stundum og vakti okkur með þessum orðum: „Jæja vinirnir, er ekki plenty pláss ?“ Þetta þýddi að nú þyrftum við að fara að taka til hendinni.

Vinna við stúun á mjöli sumarið 1962.
Ljósm. Ólafur F. BaldurssonVið stúararnir vorum oft sendir til að stúa mjöli í húsum úti í bæ sem nýtt voru til mjölgeymslu. Ég man að einu sinni vorum við að stúa á laugardagskvöldi og þá var ball í Egilsbúð. Okkur langaði á ballið og því mættum við í sparifötunum og stúuðum af krafti. Að því loknu fórum við beint á ballið. Ég get ekki ímyndað mér að lyktin af okkur hafi þótt góð.

Hér skal frásögn Víglundar af starfsárum hans í síldarverksmiðju Síldarvinnslunnar látið lokið. Víglundur kom aftur til starfa hjá síldarvinnslunni árið 1977 og starfaði þá sem kranamaður við fisklandanir í 26 ár. Að því loknu starfaði hann í fiskiðjuverinu við smíðar og viðhald í 12 ár. Víglundur lét af störfum árið 2015 og hafði þá unnið hjá Síldarvinnslunni samtals í 43 ár. Hann segir að sér hafi líkað afar vel að starfa hjá fyrirtækinu og það hafi aldrei hvarflað að sér að færa sig um set þó hann hafi átt þess kost.

Kolmunnaflotinn í höfn

Details: Skrifað: 11. Júní 2018

Polar Princess og Polar Amoroq partrolla í grænlenskri
lögsögu síðasta sumar. Ljósm. Jan Torur JoensenKolmunnaskipin héldu til veiða eftir sjómannadagshelgina en árangurinn varð lítill og undir lok vikunnar komu þau til hafnar. Í Neskaupstað liggja nú Börkur NK, Beitir NK, Margrét EA, Bjarni Ólafsson AK og grænlenska skipið Polar Amaroq. Skipin munu hafa leitað í Rósagarðinum en afar lítið fundið og því þótti ráðlegast að gera hlé á veiðunum. Gert er ráð fyrir að íslensku skipin haldi á ný til leitar eftir einhvern tíma. Einu skipin sem eru á miðunum nú eru Venus NS, Víkingur AK og Guðrún Þorkelsdóttir SU.

Polar Amaroq landaði slatta af kolmunna í Neskaupstað sl. laugardag og að sögn Geirs Zoëga skipstjóra er nú verið að undirbúa skipið til veiða á makríl og síld í grænlenskri lögsögu. „Við gerum ráð fyrir að halda til veiða upp úr 20. júní. Við munum partrolla með Polar Princess eins og við höfum gert þrjú síðustu sumur. Í fyrra fengum við tæplega 15.000 tonn af makríl og síld. Ég geri ráð fyrir að við byrjum á að veiða makríl því síldin er seinna á ferðinni vegna hafíss og sjávarkulda,“ segir Geir.

Gullver með góðan afla – ný gerð af trollpoka

Details: Skrifað: 08. Júní 2018

Trollið tekið á Gullver NS. Á myndinni má greinilega
sjá hvernig nýi trollpokinn lítur út.
Ljósm. Rúnar L. GunnarssonÍsfisktogarinn Gullver NS landaði á Seyðisfirði í gær. Afli skipsins var 67 tonn eftir stutta veiðiferð í kjölfar sjómannadagshelgar. Togarinn hélt til veiða hinn 4. júní þannig að veiðiferðin var innan við tveir og hálfur sólarhringur höfn í höfn. Uppistaða aflans var þorskur en auk þess var skipið með karfa og ýsu. Þórhallur Jónsson var skipstjóri í veiðiferðinni og segir hann að aflinn hafi verið góður. „Þetta var ágætur afli sem fékkst í Litladýpi suðaustur úr Hvalbaknum. Veiðiferðin var stutt vegna þess að fiskvinnslustöðinni vantaði hráefni,“ segir Þórhallur.

Gullver hélt til veiða á ný í gærkvöldi.

Gullver er nýlega farinn að nota nýja gerð af trollpoka sem þróaður hefur verið hjá Fjarðaneti hf. Pokinn er fjögurra byrða skálmapoki þannig að aflinn sem í hann kemur skiptist í tvennt og þannig er minni pressa á fiskinum. Þarna er um að ræða síðupoka sem felldur er á nýstárlegan hátt. Hermann Hrafn Guðmundsson hjá Fjarðaneti á Akureyri segir að byrjað hafi verið að nota þennan poka í vetur og nú hafi hann verið reyndur á þremur togurum. „Þessi poki er unik að allri gerð og reynslan af honum hefur verið afar góð. Ekki veit ég hvað á að kalla þennan poka, en ætli sé ekki best að kalla hann bara unik – poka,“ segir Hermann.

Fleiri greinar...

Undirflokkar

Skipafréttir

Síða 1 af 60

Fyrsta
Fyrri
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
Næsta
Síðasta