Í dag birti Síldarvinnslan minnisblað í kauphöllinni sem snýr að áætluðum breytingum á veiðigjöldum. Markmið minnisblaðsins er að taka saman staðreyndir fyrir aðila til að meta framkomnar tillögur um breytingar á lögum um veiðigjald með raunhæfum hætti og út frá réttum tölum og forsendum. Brýnt er að afdrifaríkar ákvarðanir stjórnvalda séu teknar á grundvelli réttra upplýsinga. Vona ég að þetta minnisblað geti komið að gagni þannig að hægt sé að taka upplýsta ákvörðun með þjóðarhag að leiðarljósi.
Eins og málið stendur í dag þurfa sjávarútvegsfyrirtæki að bregðast við boðuðum breytingum á lögum um veiðigjald með hagræðingu, auk þess sem fjárfestingar og endurnýjun mun sitja á hakanum. Þar sem markaðir afurða fyrirtækjanna eru erlendis eru ekki forsendur til að fleyta auknum kostnaði út í verðlag. Samkvæmt fyrirliggjandi frumvarpi aukast veiðigjöld sjávarútvegsfyrirtækjanna í Fjarðabyggð um þrjá milljarða á ári. Athyglisvert hefur verið að hlusta á rökræður um hvort hækkun veiðigjalda sé landsbyggðarskattur eða ekki. Áhrifin á fyrirtækin í Fjarðabyggð einni svara þeirri spurningu með afgerandi hætti.
Þá verður að gjalda varhug við að tengja skattlagningu á Íslandi við verð og sjávarútveg í Noregi enda forsendur verðlagningar og áhrifavaldar gerólíkir eins og nánar verður rakið í minnisblaðinu. Það hljóta allir að sjá að það getur aldrei gengið að hráefnisverð sé hærra en söluverð. Svo hefði háttað til undanfarin tvö ár ef tillaga frumvarpsins um viðmiðunarverð makríls hefði gilt. Aflaverðmæti hefði þá verið hærra en útflutningsverðmæti. Enginn rekstur þolir slíkt og hefði það ekki skilað miklu til samfélagsins. Ljóst er að stjórnvöld ættu að setjast aftur að teikniborðinu og vinna fyrirhugaðar breytingar í samstarfi við sjávarútveginn.
Ég hvet alla til að kynna sér efni minnisblaðsins, sem er nokkuð ítarlegt og má nálgast hér
Gunnþór B. Ingvason
framkvæmdastjóri
